Χρυσοστόμεια IV - 14/10/06

Η τέταρτη εκδοχή τους, γύρισε τα Χρυσοστόμεια στο χώρο που ‘γεννήθηκαν’, στο γνωστό ρετιρέ της Κυψέλης. Η εμπειρία των προηγουμένων διοργανώσεων βοήθησε αρκετά, τόσο στο να θεωρούμε πλέον απολύτως απαραίτητη την ύπαρξη του προτζέκτορα (Αλέξη Χ. σ’ ευχαριστούμε!), όσο και στο να υπολογίζουμε σωστά την απαιτούμενη ποσότητα πίτσας και κρασιού...

Τί είδαμε / μάθαμε αυτή τη φορά; Έχουμε + λέμε:

Ο χορός της κουβέντας άνοιξε με μια σαφή και ενδιαφέρουσα περιγραφή των διαδικασιών που απαιτεί η δημιουργία ενός γλυπτού με τη μέθοδο της χαλκοχυτικής. Μετά από 15 λεπτά προσήλωσης στα λόγια και τις εικόνες του Φοίβου, μάλλον πλέον θα αντιμετωπίζουμε ‘με άλλο μάτι’ πολλά από τα γλυπτά αυτού του πλανήτη...

Σίγουρα ‘με άλλο μάτι’ θα αντιμετωπίζουμε πλέον και πολλές από τις φωτογραφίες που κυκλοφορούν στα έντυπα του πλανήτη! Ηθικός αυτουργός ο Κώστας. Το παράδειγμα των ‘πειραγμένων’ φωτογραφιών από στιγμές του πρόσφατου πολέμου μεταξύ Ισραήλ και Χεζμπολάχ αποδείχτηκε ιδανικό για να προσέξουμε αρκετές ‘ενδιαφέρουσες’ πτυχές του δημοσιογραφικού επαγγέλματος...

Τη σκυτάλη πήρε η Έλενα, με μια πληρέστατη παρουσίαση / αναφορά στο χόμπι με το παράξενο όνομα ‘patchwork’. Είτε κατά τη διάρκεια της αναδρομής στο παρελθόν του patchwork, είτε κατά την αναφορά στις αγχολυτικές του δυνατότητες, η αγάπη της Έλενας για αυτό το χόμπι (είμαι σίγουρος ότι) καρφώθηκε στο μυαλό όλων.

Μια ιστορία / παιχνίδι, ήταν ο τρόπος που επέλεξαν να αξιοποιήσουν τα δεκαπέντε λεπτά που τους αναλογούσαν, ο Γιώργος και ο Αλέκος. Ο επίλογος τους, μια μάλλον απλοϊκή ταξινόμηση των προτεραιοτήτων του καθένα μας, οδήγησε σε ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις, ιδιαίτερα μεταξύ ζευγαριών (‘ακουσ’ εκεί να βάλει πρώτο τον βαρκάρη! Θα τα πούμε σπίτι...’)!

Συμμετοχή από τους ακροατές του ζήτησε και ο Γιώργος, όταν τα πράγματα δυσκόλεψαν στον ‘κύκλο από κιμωλία’, ένα κοινωνικό παιχνίδι βασισμένο σε ένα παράδειγμα από την ελληνική εκπαιδευτική πραγματικότητα. Υπό το βλέμμα του Βούδα (!), η παρέα ‘τρίφτηκε’ για τα καλά στα λημέρια της λήψης αποφάσεων σε μια κατάσταση διαμάχης.

Η κουβέντα όμως ‘πήρε φωτιά’, σχεδόν αμέσως μετά τη λήξη της παρουσίασης του Πέτρου, σχετικά με την τέχνη του δρόμου, ή (ελληνιστί) graffiti. Όταν ξεκινάς από το χρώμα του κατάλληλου σπρέι και καταλήγεις σε ζητήματα όπως ‘ιδιοκτησιακό καθεστώς’ και ‘καλλιτεχνικός βιασμός’, τότε μάλλον έχεις κανεί μια όμορφη διαδρομή...

Αναμφίβολα όμορφη ήταν και η διαδρομή στα βουνά της Πίνδου, που οργάνωσε για εμάς ο φίλος Βαγγέλης. Το ολιγόλεπτο βιντεάκι που πρόσφατα έφτιαξε, με τίτλο ‘Aftershooting concept’, μας πήρε από το χέρι και μας ταξίδεψε σε περιβάλλοντα τελείως διαφορετικά από αυτό στο οποίο βρισκόμασταν.

Στη συνέχεια, η Σπυριδούλα μπήκε για άλλη μια φορά δυνατά στο παιχνίδι, με τη γνωστή κριτική της ματιά απέναντι στον άνθρωπο και τις κοινωνίες του. Όκευ, άνδρες και γυναίκες ακούμε για τα ‘χαρακτηριστικά μας’ και είμαστε σίγουροι ότι είναι ‘χαρακτηριστικά’, πόσο σίγουροι είμαστε όμως ότι είναι ‘μας’...;

Τελευταίος, αλλά καθόλου ιδρωμένος, ο τρίτος(!) Γιώργος της παρέας. Την κατάλληλη στιγμή, όταν η πίτσα είχε εξαφανιστεί και το κρασί είχε αρχίσει να επιδρά, ο ιδιαίτερος λόγος και οι όμορφες εικόνες του Γιώργου μας συνόδεψαν στην ομορφιά αυτού του πλανήτη και τις πανέμορφες υπαρξιακές πρακτικές των παράξενων κατοίκων του....


Υγ. Έχεις άποψη για τα συγκεκριμένα Χρυσοστόμεια; Σε ακούω... (post a comment, please!)
----

Απορία: Γιατί με τον ένα ή τον άλλον τρόπο, η κυρία Μαριέττα Γιαννάκου έχει εισβάλει σε τόσες παρουσιάσεις των Χρυσοστομείων (ποδηλατική ιστορία από Γιώργο Εψ., Γκράφιτι από Πέτρο, Ρόλοι ανδρών γυναικών από Σπυριδούλα...) ; Τί λέτε, ξεκινάμε πάλι την κουβέντα για το αν και πόσο έχει πολιτική υφή αυτό που ονομάσαμε ‘Χρυσοστόμεια’...;

Μη νομίσεις ότι τα Χρυσοστόμεια είναι αποκλειστικό προνόμιο μιας παρέας! Αν θέλεις να γίνεις κι εσύ μέλος των Χρυσοστομείων, στείλε mail στη διεύθυνση xrysostomeia@gmail.com , ετοίμασε την παρουσίασή σου κι έλα!

3 comments:

Marabou said...

Το έχασα!!!! κρίμα...ελπίζω να υπάρχει υλικό να δούμε οι απόντες.

Πολύκαρπος

Anonymous said...

I love Xrisostomeia!

Anonymous said...

kai omos gurizei!